Un libro Suevo.

Os Suevos ao parecer eran uns señores tirando a louros, de cara ancha, mais ben baixiños, cuadradetes, coloradotes e mazacotitos, de pouca cadeira e pouca cintura, cuxos xenes todavía vense abundantemente por Galiza, sobre todo no rural. Da súa cultura  pouco queda. Están os nomes e feitos dos reis, coma Reckiario, ou Mirón. Si quedan nomes de escritores e intelectuales (eclesiásticos) daquela época, do reino Suevo de Galicza, pero son hispano-romanos, non Suevos. Son Paulo Orosio; San Martín de Braga; os dous Avitos que impugnaron a Prisciliano; Hidacio de Chaves, que escribiu a historia dos Suevos... e outros personaxes de curiosos nomes, coma Balconio de Braga, o teólogo Siagrio, Agrestio de Lugo, o Profuturo de Braga. Profuturo de Braga. Era un pobo de labiegos e de guerreiros, e non sabemos de ningún home de raza Sueva que houbera superado as actividades. Ao marxen dos xenes, dende logo, pouco queda dos Suevos casi nin o recordo do que foron Suevos, que sembraron o terror, e que aquí tiveron un reino.