Estamos entrando nun período da historia económica que foi calificada polo ministro chino Wang Qishan, coma a nova Idad Media, no financieiro e no social. É a consecuencia da gobernanza da crisis, no seu estado de emerxencia e a forma de regular a política no que se conoce pola tecnocracia, que trasladado ao complexo mundo do noso Estado social, o que converteu nun efecto de precarización na que a mermado as Constitucións do Vello Continente.
Hemos cambiado o impulso de emprendedor, pola maldición do endeudado, e como consecuencia, producese un cambio respecto ao empresario feito a si mismo, o cal se apalancaba coa deuda para sacar o seu proxecto, agora xa non é unha virtude, senón unha disciplina penitencial e pecaminosa. A deuda eé mala, deber diñero unha desgraza, ser suxeitos deudores, é poder ser calificados de “suxeitos basura”.Convertimos un valor económico importante para a financiación de proxectos, nunha maquinaria perversa.
Este cambio, é un volco, entramos nun concepto da ética do medo, un espíritu hobbesiano que convirte a política económica nunha huella invisible dun novo Atila. Non olvidemos que volver á Idad Media, se tarda moito menos tempo que salir dela.
Hemos cambiado o impulso de emprendedor, pola maldición do endeudado, e como consecuencia, producese un cambio respecto ao empresario feito a si mismo, o cal se apalancaba coa deuda para sacar o seu proxecto, agora xa non é unha virtude, senón unha disciplina penitencial e pecaminosa. A deuda eé mala, deber diñero unha desgraza, ser suxeitos deudores, é poder ser calificados de “suxeitos basura”.Convertimos un valor económico importante para a financiación de proxectos, nunha maquinaria perversa.
Este cambio, é un volco, entramos nun concepto da ética do medo, un espíritu hobbesiano que convirte a política económica nunha huella invisible dun novo Atila. Non olvidemos que volver á Idad Media, se tarda moito menos tempo que salir dela.
No hay comentarios:
Publicar un comentario