O camiño a Santiago.

Na Idade Media tiveron gran importancia os viaxes a Xerusalén, Roma e a Santiago de Compostela. 

Moitos peregrinos atravesaban os Pirineaos para chagar ate Galicia e visitar a tumba do apóstol de Santiago. O rey Sancho III o Mayor, que tiña a capital do seu reino en Nájera, modificou o trazado no siglo XI para levalo a terras mais chas e seguras.

A cidade de Logroño foi crecendo co Camiño de Santiago. Era o único lugar, en moitos kilómetros, polo que o río Ebro se podía atravesar e aqué cruzabanse todos os camiños que ían a Santiago de Compostela, o navarro, o francés e o Ebro.

A cidade de Logroño debe o seu orixen o Camiño de Santiago, que impulsa o seu desarrollo a partir dos siglos XI e XII. Foi o rei Afonso VI, tras incorporar A Rioxa a Castela, quen  ordeou  construir a maior ponte do Camiño Xacobeo. A vella ponte tiña unha lonxitude de 200 metros que se salvaba mediante doce arcos. Foi contruido por Santo Domingo da Calzada e o seu discípulo San Xoán de Ortega.

Contruíronse albergues, ermitas, conventos e hospitais para axudar aos peregrinos e tamén se instauraron feiras e mercados. Na actualidades subsisten as Feiras de Santo Domingo.

A venida das xentes de todos os paises de Europa trouxo para A Rioxa e Logroño nunha serie de cambios para a foram da vida dos seus pobladores. Introduxeronse nas novas modas culturais de Europa e favoreceuse a actividade económica. Moiutos peregrinos ao regresar quedaronse a vivir en Logroño, ao que contribuiu o Foro a cidade polo rei Afonso VI no ano 1095.

Aínda que a perigrinación decaeu a partir do siglo XV nos últimos anos está cobrando un novo auxe favorecido, en parte pola mellora dos camiños e dos albergues.

En 1987,  o Camiño de Santiago, foi proclamado pola UNESCO Patrimonio Cultural da Humanidade. Recibiu o Premio Príncipe de Asturias da Concordia 2004, este premio recoñece a súa contribución a construcción de Europa e a creación da conciencia europea durante siglos.